بزار یواش شروع کنم سلام گلم همنفسم      آرزوهام راضی شدن دیگه بهت نمی رسم

گفتم چیا گفتی بهم ، گفتی که آینده داری    دنیا همش عاشقی نیست،گریه داری،خنده داری

گفتم که گفتی من باشم به لحظه ها نمیرسی      به قول دل شاید دلت گرو باشه پیش کسی

گفتم که گفتی زندگیت غصه داره،سفرداره     هم واسه من،هم واسه تو،با هم بودن خطر داره

گفتم توگفتی عاشقی واسه شبای شاعراس     شهامتو کسی داره که شاعر مسافراس

گفتی فقط میخوای واست یه حس محترم باشم     عاشقیمو قایم کنم تو طالع تو کم باشم

گفتم تو گفتی میتونیم یادی کنیم از همدیگه          اما کسی به اون یکی لیلی یا مجنون نمی گه

گفتم تو گفتی سهممون از زندگی جدا جداس       حرف تو رو چشم منه اما اینم دست خداس

هرچی که تو گفته بودی گفتم به دل بی کم و بیش    حالا خودم؟نه راه پس مونده برام نه راه پیش

دلم که حرفاتو شنید اول که باورش نشد              ولی نه،بهتره،بگم،نفهمیدش سرش نشد

یه جوری مات و غم زده،فقط به دورا خیره شد     رنگ از رخُش نه،نپرید،شکست و مُردو تیره شد

بلور رویاهام ولی،چکید مث خواب تگرگ         آرزوهام از هم پاشید رسید ته کوچه مرگ

نگی چرا نوشته هام لطیف و عاشقونه نیست      رویا و آرزو که هیچ حتی دل دیونه نیست

عشقم باید این نامه رو تنهایی من سیاه کنم         رسم گذشته ها میگه باید به تو نگاه کنم

دوست دارم چه توی خواب،چه توی مرگ و بیداری    فدای یک تار موهات که تومنو دوس نداری

مواظب آدما باش، زندگی گرگه عشق من       خدای رویاهای من ، هنوز بزرگه عشق من

مريم حيدر زاده

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------